DAJ SOBIE W KOŃCU POWIEDZIEĆ, ŻE NIE POTRZEBUJESZ ŻADNEGO BUDZIKA ;-)Najlepszy budzik świata ever to moja córka, kiedy poleżę w łóżku dłużej niż kilka minut, a jak do tego okaże się, że w środku nocy brat wyżarł jej ulubione płatki Cini Minis, to syreny alarmowe, których nijak nie da się wyłączyć, każą zwlec się z wyra i lecieć po nie do sklepu. Nie ważne, czy jest lato i świeci słońce, czy jest środek zimy i o 7 rano jest jeszcze środek nocy i ciemno jak w tyłku. Nie trzeba mi budzika, nie trzeba specjalnych przygotowań p.t. jak otworzyć oczy. Jest dyscyplina jak w wojsku. Siła wyższa wyrzuca Cię z łóżka jak armata. Przechodzisz przyspieszony kurs toalety porannej, a ubranie wisi już uszykowane pod ręką, aby móc je ubrać nawet po ciemku z jeszcze pół zamkniętymi oczami. Dopiero kiedy wracasz ze sklepu zaczynasz zastanawiać się, czy się wściekać, czy jednak odpuścić ;-)
Kiedy pragnę się położyć w celach zażycia odpowiedniej dawki odpoczynku najpierw muszę być pewna, że np powiesiłam pranie. Wszak w pralce proszą się o wyciągnięcie ulubione leginsy, czy sukienka córki, bez których rano nie wyjdzie z domu. Najlepiej zrobić to dzień wcześniej - zyskuje się wtedy więcej odpoczynku. Jeśli nie to mam pecha. Wtedy nie zostaje nic innego niż włożyć zatyczki do uszu lub nałykać się relanium jeszcze przed zawyciem syreny alarmowej ;-) To samo tyczy się przygotowania obiadu na jutro w sytuacji, kiedy następnego dnia czeka mnie trochę latania po mieście, a nie ma opcji, by przygotować byle co się znajdzie w lodówce, bo i tak wyląduje w koszu, bo JA TEGO NIE ZJEM I KONIEC. Zapewne w "zwyczajnym" domu nic się nie stanie, jeśli o czymś takim się zapomni i powiesi się pranie rano zamiast wieczorem, lub kiedy nie ugotuje się określonego obiadu, ale tu nie ma takiej opcji. To taka moja wewnętrzna motywacja - podnoś dupę i do roboty inaczej zostaniesz zjedzona ;-) Zwalczanie prokrastynacji to nie lada sukces. Wie o tym każda mama dziecka ze spektrum i nie tylko :)
MÓWISZ, ŻE MASZ PROBLEM Z PLANOWANIEM I ORGANIZACJĄ CZASU WOLNEGO? BEZ OBAW. ZOSTAŁA CI PRZYDZIELONA POMOC PRZEZ NAJWYŻSZEGO NA PORODÓWCE ;-)
Ty nic nie musisz robić. Starczy, że usiądziesz i poddasz się genialnemu
strategowi, jakim jest dziecko. Dowiesz się kto, co powinien i kiedy
zrobić, kto czego absolutnie nie powinien robić (Dlaczego? Bo tak). Co
więcej wcale nie musisz układać dziecku planu dnia. Ono doskonale samo
sobie z tym poradzi. Jedyne, co musisz to przyswoić sobie harmonogram i
zastosować się do jego wytycznych, a reszta popłynie sama ;-)
POGROMCY MITÓW O PAŁACU, KSIĘŻNICZKACH I RYCERZACH NA BIAŁYCH KONIACHSprzątasz, sprzątasz i sprzątania nie ma końca. Jeden sprząta, reszta robi tajfun cierpiąc na prokrastynację, kiedy przychodzi, co do sprzątania. Marzyłaś kiedykolwiek o życiu w ładnym, czystym mieszkaniu, o jedzeniu z czystej podłogi? Wkurzałaś się wchodząc do pokojów koleżanek, kiedy musiałaś nogami odgarniać ciuchy, a śmieci same wychodziły z koszy na śmieci?
Plus jest taki, że absolutnie nikt nie może nam wmówić, a raczej nie może nas zapytać - a co ty kuźwa wiesz o życiu? No wiem i to dużo wiem :) To procentuje - nic nas nie zaskoczy, nie spotka nas taki problem, którego nie umiałybyśmy rozwiązać, byle co nas nie powali i alleluja niech się dzieje :)
Martwisz się o swoją pamięć, co do ważnych dat? Denerwują Cię wysokie ceny kalendarzy w księgarniach? Ja nie muszę zaprzątać sobie tym głowy. Mojej córce starczą żółte przylepiane karteczki i ona już zatroszczy się o to, bym podczas wyglądania przez okno nie zapomniała np o jej urodzinach, czy o innych ważnych wydarzeniach ;-) Otwierasz oczy - widzisz karteczkę z jakąś datą. Szykując się do mycia okien - przypominasz sobie o wyjściu do lekarza ;-)
JAK NIE CHCIEĆ ZA DUŻO I CIESZYĆ SIĘ MAŁYMI RZECZAMI - LEKCJA WYCHOWAWCZAJeśli kiedykolwiek, zanim zostaliście rodzicami dziecka z trudnościami rozwojowymi, marzyliście o willi z basenem w środku Hollywood i o podróżowaniu limuzynami (nie chodzi tutaj o porzucaniu marzeń broń Boże) i stawialiście sobie wysoko poprzeczki i cieszyły Was dopiero wielkie dzieła własnych rąk i zajęci patrzeniem w odległą przyszłość nie zauważaliście, kiedy liście zmieniły swój kolor, to zapewniam, że przy dzieciach w spektrum będziecie skakać z radości, kiedy Wasze dziecko wypowie (bez krzyku) w Waszym kierunku zdanie rozpoczynające jakikolwiek dialog słowny lub spojrzy w tym samym kierunku co Wy i każda minimalna zmiana, każde wypowiedziane słowo, każdy mały krok do przodu w rozwoju, każde zrealizowanie najmniejszej domowej czynności, czy jednego z miliona punktów terapii stanie się dla Was najważniejszym wydarzeniem dnia, czy życia. Ja nauczyłam cieszyć się małymi rzeczami. Zanim zostałam mamą dążyłam do doskonałości, a kiedy tego nie osiągałam ogarniała mnie frustracja. Stawiałam sobie bardzo wysokie poprzeczki myśląc - przecież mogę osiągnąć tak dużo, mogę mieć 5 zamiast 4 ze sprawdzianu, z kolokwium. Teraz? Teraz, kiedy słyszę kolejne wypowiedziane przez mojego syna słowo czuję się, jakbyśmy pokonali kolejny szczyt w Himalajach. Każdy mały krok do przodu staje się większym sukcesem niż przepłynięcie oceanu, czy zdobycie Mount Everest. Myślałam o wielkich rzeczach, a dzisiaj wielkie rzeczy dzieją się każdego dnia w postaci pojawienia się w diecie jednego składnika więcej, jednego nowego słowa, kolejnego dnia bez napadu padaczki, który jest szansą na lepszy rozwój. Przestajesz od siebie zbyt wiele wymagać, przestajesz gonić za ideałem i schodząc z chmur osadzasz się twardo na ziemi.
Jeśli przyszłoby Ci do głowy przestawienie krzesła, czy kanapy z prawej strony na lewą, pod żadnym pozorem nie rób tego bez wcześniejszej narady z domowym centrum planowania przestrzennego w postaci dzieci i bez sięgnięcia do domowej mapy architektury mieszkaniowego krajobrazu. Jakiekolwiek działania bez sięgnięcia po wyżej wymienione może Cię zaboleć, a po co cierpieć? To dobra nauka działania grupowego. Uczy komunikacji, ciężkich kryzysowych negocjacji, a dojście do wspólnego konsensusu to prawdziwy certyfikat jakości. Nikt się nie będzie mógł już z Tobą równać - nawet najlepszy negocjator ;-)
O tak :) Nawet, jeśli sen z powiek spędza nam wybiórczość pokarmowa naszych dzieci, to gdybyśmy się uparły, mogłybyśmy nieźle zarobić na otworzeniu wspólnego interesu kulinarnego na zasadzie: każda w swej dziedzinie kulinarnej przerasta Gordona Ramseya i Magdę Gessler o głowę, a nawet więcej :) Bo kto jak nie my codziennie latami dokształca się w gotowaniu dwóch rzeczy na krzyż i osiąga w tym takie mistrzostwo, że restauracje przy nas mogą się schować ;-)
JAK DOBRZE JEST SIĘ NIE MARTWIĆ O TO, ŻE NIE WIE SIĘ, CZEGO CHCE DZIECKOOtóż to. Nie znam takiej sytuacji, w której moje dziecko nie wie, czego chce lub kiedy ja nie wiem, czego chce dziecko. Ono dobrze wie czego chce i konkretnie po to sięga. Wiesz, że wypije jedynie w tej określonej butelce (mój synek pije w tej, bo ta jest jego ulubiona), zatem szukanie, mycie, domyślanie się i awantury z tym związane - mamo przecież chciałem talerz w smerfy, a nie w kwiatki - automatycznie nam odchodzą. To jest fajne uczucie, kiedy nie musisz się domyślać i wszystko jest wiadome.
Te wszystkie powyższe ćwiczone latami złote cechy silnego charakteru to cenione i najczęściej poszukiwane cechy przez każdego pracodawcę. Co tam studia? Studia to pikuś przy idealnie wyrzeźbionym umyśle rodzica dzieci ze spektrum. Dzięki naszym dzieciom mało, że jesteśmy w stanie zrobić więcej niż zakłada standardowy plan dnia zwykłego szarego zjadacza chleba, to jeszcze jesteśmy w stanie w cudowny sposób rozciągnąć dobę i znaleźć jeszcze kilka minut na odpoczynek, czy zrealizowanie swoich pasji. Nie da się tego zrobić bez zdolności do strategicznego planowania i organizacji. Zatem nie ma się co łamać tylko głowa do góry i jedziemy z tym koksem moi mili :D A jeśli się łamiesz to wiedz, że właśnie awansowałaś na...
